Ahh Ademoğlu! incir ağaçlarının buz kestiği bir Şubat gecesi güneşin bulutlara sarınıp saklandığı, toprağın beyaza büründüğü zemheri karanlığında doğurmuş Magdalalı Meryem beni, bundandır gecelerin kışına meyledişim... yeniden doğuşu Mart'a saklamış belli ki... kışın ayazı ıstırabın ateşi ile kesmişler göbek bağımı makası da kör dillerle bileylemişler belli ki... oysa; yalan ağız kenarlarında yuva yapmış biley tutmuyor… Okumaya devam et İçimdeki Beni Ben Öldürdüm
AYLİN'ce... 