Genel, Şiir

Vuslat…

büyürken özlem

toprağın yağmura hasreti gibi

birikmişken yağmur

sönmüş alevi harlar gibi

bir yudum suyun ardından

rüzgara koşmak

dallara tutunarak

ağaçların arasından

yaprakların altından

vadiden kaya diplerine

ceylan ürkekliğinde

meylederek karanlığa

vadiye varıp

suyun kokusunu duyumsamak

kokunun tadını çekmek içine

dalların melodisini dinleyip

kovuklarda dans etmek

do re mi fa …

doldurmak notaları

en geriden en ileriye

en’leşerek

taşarcasına köklerinden

ağız ağıza soluklanıp

sımsıkı saklanarak

gizlenerek boynunun ardına

tutunup yamaçlara

dağlara çıkmak

tepelere tutunmak

asılı kalıp dudaklarını yummak

bir çığ gibi yuvarlanarak

bir çiğ tanesi gibi konmak

hasretle sarıp

sarmalanmak

büyürken özlem

toprağın yağmuru emmesi gibi

birikmişken yağmur

harlanan özlemi soğutmak…

Aylin Tamakan

“Vuslat…” için 8 yorum

    1. Hiç yani di mi ama 🙂 Özlemek en az aşk kadar güzel be..Asıl o zaman içi yanıyor insanın

      Beğen

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s