günü geceye döküyorum akşamla yatsı arasında musalla gibi aydınlık kamer yel değmiş eteklerine dudaklarım ağır yaralı merhem tutmuyor uçuklamış parmak uçlarım tutsak kalıyor kelimeler bir kavak ağacının sığ'larında pusuya yatmış buz kütleleri soğuk kaynıyor kazanlar okyanusta yarasalar tekbir veriyor vakitsiz okunuyor sela çırılçıplak kalıyorum musalla gibi aydınlık kamer ve can'ım cansız bedenimden firar etmek istercesine… Okumaya devam et Sela…
AYLİN'ce... 