Kısır Aşk’ın Ağıtı…

aralanıyor göğün perdesi

gölgen düşüyor üzerime

göğe takılmış uçurtmanın çırpınışları

yay’a sürgün ok gibi

dökülüyor kalbim göğün göğsüne

rüzgarın kanatlarına tutunup

türkünü söylüyorum

gönlüm lafazan dilim lal

süzülüyorum semaya

dalgalanıyor bulutlar

yuvarlandıkça birbirine

asmaları sağıyorum usul usul

bir telaş dökülüyor kanım kadehe

tadarken kızılını karasında

dudaklarımdan damlıyor ad’ın

damarlarımda çağlıyor sessizliğin

tatlı tatlı kor bir acı ile

fersah fersah yol alıyor

düğümleniyor dudaklarım

mühürleniyor çığlıklarım

tıkanıyor açlığım

susuyor su’suzluğum

yalınlaşıyor yalnızlığım

çisil çisil yağıyor gece üzerime

sesinden şehrime kayan bir yıldız

bilinmedik geçitlerimi aydınlatırken

çekiliyor sokak lambaları

süpürüyor gecenin yükünü

akşamdan kalma

bir kaç karganın gülüşü

düşen son çiy damlası tuttuşturuyor

hali hazırda kor kuytularımı

dişliyor vahşi bir kaplan gibi

kopartırcasına Ay’ı geceden

dağa, taşa, sana karışıyor

alazı gönlümün

şafak öksüre öksüre gösterirken kendini

karanlık sökülüyor nefesimden

ağdalaşmış bir yalnızlığın rahminde

kendi kendini döllüyor sevdam

ad’ın dilimde …

kısır bir aşk’ın ağıtını yakıyorum…

Ay’lin Tamakan