Göresledum…

yılgınlığına kılıf arıyor

dağ kokan avuçlarını açmış göğe

dua ediyor yüzüne sürmeden

sağanak dolduruyor göz çizgilerini

bozgun bakışlarının yorgunluğunda

tenine değmeden kanayan bir mızrağın

izlerini bileyliyor kör kamayla

oysa ki yeşilin arasında

karaya çalan

duyumsanamayan

göçebe hatıraları topluyor

her bir çuvalın içine

kuzey rüzgarlarıyla dağılıyor isyanı

taşa toprağa bulanıyor içindeki sıla

gönlü yara bere içinde

bir ağacın gölgesine saklıyor gölgesini

gömülen köklerine can suyu gözyaşları

izlerini okşuyor

hasretini kokluyor

kurumuş elleriyle

yamalı yüreğiyle

yıkık dökük geçmişini

göresliyor…

Ay’lin Tamakan