Şiir

HAVA ÇALDI…

hepimiz boş tabağın başındayız eray bingöl

incirin dibine düşürdüm adımı

şeytan sadırı bir yolda eskittiğim

ben bilirim aslında

havanın çaldığı rengin eflatun olmadığını şüphesiz şüpheliyim, üzgün ve tedirgin

sonrası var bak bu aşkın

yeşil otlar, ısırgan, yabani şalgam kökleri

nasıl cesaret ettimse serildim ağacın altına

gök bundan daha maviydi, saçlarım daha karaydı rahattım, huzurluydum, aşırılık gerekliydi

birden üzerime damladı acı, baldan yoğun havadan ağır düştü öylece yıkıldı sandım evimin ahşap mendireği ninem dedemden alacaklıdır bu yüzden bu yüzden devam etmiştir bu şarkı

oğullar tanrının baş belasıdır

iki durup öcünü alır çalarak havayla hayatlarını biliyorum, temmuzda yangına karışan yaprakta biliyor bana dokunma yeryüzü

ılıyacaksan ılı tenimin ucunda

sorduğum her ölü yanıltıyor

hava nasıl çalar adamı

beni bir gün incir çaldı sabaha kadar öğürdüm boyuna tükürdüm zehiri dilimin merakını bildim sonunda

günü kararttım

gaz tutsun lambamın yasını

Ali Aydemir

http://www.sineklerinistahi.com

“HAVA ÇALDI…” için 2 yorum

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s