Şiir

Gel-git’lerimi gömerken, gömdüm gözlerini…

Ay,

bir yüzü aydınlık

bir yüzü karasında gecenin

“her şeye varım” diyor yakomazlar

Ay’ın şavkı vurduğunda kaçışırlarken

kıyısından toplarken gülüşlerini

uzanıyorum

usanıyorum

uslanıyorum

gel-git çekiminde

kum çiçekleri

kum çökmesi

sağarken geceyi

zerk ederken zehrini sesi

deniz kabukları uyanıyor

avuçlarımdan sızıp

kıvrımlarında dua ediyorlar

maviye çalarken kanım

öpüşüyor zambaklar

inişli çıkışlı gel-git ayazında

günbatımının doğumunda

bir doğumun sancısında

boy boy açıyor zakkumlar

karanlığın kenarında

kuzey yıldızı gözlerini yumuyor

düşlere yol verirken

parmak uçlarına basarak

yol alıyor duygularım

ayak seslerini duyuyorum ormanın

çığlıklarını ağaçların

haykırışlarını yarasaların

derin bir nefesle

bir tinerci titizliğinde

içime çekiyorum havasını

bir kayın ağacının kuytusunda

önce içimdeki sesin kafasına sıkıyor

sonra gülüşlerini ardından gözlerini gömüyorum…

Ay’lin Tamakan

“Gel-git’lerimi gömerken, gömdüm gözlerini…” için 3 yorum

  1. Bence muhteşem olmuş Aylin hanım,her bir satırı etkileyici ve sarsıcı,matruşka gibi açıla açıla geldi kelimeler,yüreğinize sağlık ve size hayırlı hafta sonları dilerim.

    Beğen

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Twitter resmi

Twitter hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s