Şiir

Tutsak II

dağlarımda işveli cilveli

asi ama arzulu

deli ama dolu bir rüzgar esiyor

durgun bir deniz gibi bedenim

dudaklarının dalgalarına teslim

kalbimdeki aşkı emerken göğsümden

dilinin çağrılarına direndikçe

üşüyen mum gibi erir

yanar durur dehlizlerim

ısındıkça dilin

kavruldukça sessizliğim

iç çekişim değişir

nefesin ılık ılık çarparken

secde eder gün geceye

kaybolur mahremi sevişmelerimizin…

bulutu sağarım

yüreğim alevlendikçe yüreğine

tenim susadıkça tenine

çölden hallice geçitlerimde

ilerledikçe derine

derin bir sessizlik çöker

içimde büyüdükçe

çözülür dili arzularımın

dalgalanır sular

dağılır dumanlar

dilimin ucunda tuttuğum nefesin

sırtüstü uzanır toprak gibi

savruldukça kuytularımda kökleri

yarılır gökyüzüm ismini haykırmaktan

tenimin rengine çalar göğ

tırmanırken zaman

bir-üç üç-beş nöbetinde

harlanır Ay’ın ateşi

köz oldukça yangınımız

tutuşur da tutuşur tutkular

kaybolur mahremi sessizliğin….

Ay’lin Tamakan

“Tutsak II” için 4 yorum

    1. Bir gün gökyüzünde yıldızlarla sevişirken, bir gün toprağın derinliklerinde kendimizi gömerken. 😊😊

      Beğen

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s