Bir tutam hüzünlü hatıra, bir tutam tutkulu dilek…
Şimdi uzun bir yolculuğa çıkıyorum sonun başlangıcından, toprağa dokunup derin bir nefes alıyorum iyice ruhuma, benliğime dolduruyorum kızıl siyah havasını. Kendimi bulduğum kendim olduğum kendime koştuğum bu yerden çift başlı ama dimdik süzülüyorum... A.Tamakan
doğrudan sana vardığımda yaklaştığımda kaçtım nasıl istediğimi bile anlamadım tüfeğin namlusunda bir merhaba cehennem ateşinden halliceyken avuçlarımda sıra bekledi boğum boğum gülümsemelerim gülümsemelerine gebe yokluğuna aş ererken toprağa döküldü suyum doğmak bilmeyen sancılı düşlerime pas tutmuş neşteri vurup karanlığın aynasına gömdüm çığlıklarımı şimdi kucağımda kanlı bir isyan akşamla sela arasında batıya doğru dönerken… Okumaya devam et Ölüme Ninni…
ne gülecek kadar coşkulu ne ağlayacak kadar hüzünlü dağlarını dizi dizi geçirdiğim boynum heybetiyle dimdik kendi içinde bükük şimdi ağaçlarını yüreğime taşıdım kökleri damarlarımı yırtarak volta atar durur içimde dallarına bağladım umutlarımı göbek bağımda filizlendirdim kanımın karasıyıla suladım seyyar bir yara bu dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına dönen tilki misali bir müebbet mahkumudur gurbet içinde gurbet...… Okumaya devam et Yolculuk…
Öyle bedenler yatıyor ki mezarlarda, teni yok olmuş, ruhları hala gök kubbede seyrü sefasında aşklarının... Nasıl huzurlu.... https://youtu.be/9UWYn4iK-N0
Duvarlar üzerime çörekleniyor yine gölgelerin elleri boğazımda boğuyor sesimi balkona atıyorum kendimi boş sokağa bakıyorum bir hayalin içinde kabustan uyanır gibi uyuyor tüm sokak, köpekler ulumuyor, kargalar uçmuyor o derece... Horozlar mesaiye bakmaksızın öter durur uyutmazlardı onlar bile onlar bile uyuyor... Gecenin sesimi boğduğu zamanlarda bu kadar sessizliği sevmiyorum. Boğuyorum ben de cümleleri kelimeleri hapsediyorum… Okumaya devam et Çeyrek kala…
AYLİN'ce... 