“Hey, müziğini unuttun. Müziğini burada bıraktın.
İnsanın sesini kaybetmesi korkunç olur değil mi? ”
Kocaman bir gülümsemeyle gözlerimin içine bakıyordu. Gülüşünde sadece mutluluk değil, haylaz bir coşku, sarıp sarmalayan hercai bir neşe vardı.
İçime işleyen o gülüşün ardında sanki bambaşka bir diyar saklıydı.
Gözlerimi, coşkuyla akan bakışlarının içine öylece bıraktım. Gözleri gözlerimin üzerinde, dudaklarıma yakın bir yerdeydi. Sessiz sessiz fısıldayan rüzgarın, ılık ılık tenine dokunması gibi.
Karşındakinin gözlerini dinleyebilmesi çok tehlikeli.
Aşk’ın ön sevişmesiydi, gözlerinden gözlerime bulaşan kızıl hareleri.
İki ayna arasında yansıyan ışık gibi Aşk’ın ön sevişmesindeydi bir kaç sözün gözlerimizden dökülmesi…
Teşekkür edip, uzaklaştım.
Elimde bir boşluk,
Hayır hayır kemanım değil.
Elimde ki boşluk iç sesimdi.
Ama içimden geçenleri yapabilseydim şu an burada olmazdım değil mi?
“Hey, gözlerini unuttun”…
A.Tamakan
AYLİN'ce... 
unutulan gözler değil mi canımızı acıtan? 😑
BeğenBeğen
Gözler, gülüşler, sözler hep acıtır. Aşk bu hem sarar hem yakar. Ama yine de tadını çıkarmak lazım.
BeğenBeğen
gulusler… bir duvar yazısı fotoğrafı görmüştüm: ” başkasıyla gülüyor lan!” diye… o mutlu anları acıyla geri ödüyoruz sanki…
BeğenBeğen
Ben senin bir başkasını sevişini bile gördüm, bana acıdan bahsetmesinler” demiştir. Bu böyle bir süreç. Bir acı biter, sonra yerine yeni acılar eklenir. Böyle böylr devam eder. Tekamül gibi düşün 🙂
BeğenBeğen
fena demiş… öyle düşe kalka varıcaz 😊
BeğenBeğen