Göbek bağımın koptuğu, gönül bağımın sonsuzluğu olduğu gün bugün…
Elimi o ilk sıkı sıkı tuttuğun an, aslında birlikte tutunmakmış hayata… İnsan zaman geçip yaşadıkça anlıyormuş aslında..
Nefesin, nefesim,
Sevincin, sevincim oldu
Gülüşün hiç eksik olmadı gül yüzünden, gözlerin güneşim oldu…
Ve bir gülüşün nelere bedel olduğunu gördüm
Öyle çok şey öğrendim ki seninle…
Sınırsızca sevmeyi, eğlenmeyi, çoşmayı, kudurmayı, bir annenin nasıl şebeklikler yapacağını, futbol oynamayı, şarkı söylemeyi, çılgınca dans etmeyi, araba markalarının tüm modellerini, sokaklarda çılgınca koşabilmeyi, ne kadar Pokemon varsa isimlerini, çocuk saflığında düşünebilmeyi…
Bir sürü sevda sözlerini öğrendim o minicik dudaklardan ama kocaman yüreğinden,…gezegenim, içimdeki kan, annelerin en minnakı, sevişgenim, saçının telline kurban olduğum gibi yüzlercesini…
Sonra büyüdün, her sene bir yaş daha…
Büyüdün, büyüdükçe de bu yolda yürüdüğüm ayaklarım, kolum kanadım, sırdaşım, arkadaşım oldun…
Güneşim, gülüşüm, ümidim oldun…
En güzel günleri beraber, en sıkıntılı günleri de yine hep beraber yaşadık… Ama günün sonunda hep birbirimize sarılarak, bir sonra ki güne umutla baktık…
Ve her sene bende biraz daha büyüdüm seninle,
Birlikte öğrendik,
Öğrendikçe güçlendik,
Güçlendikçe birbirimize herşeyi yapabileceğimizi, başarabileceğimizi öğrettik…
Benim beyaz kuzum, ruhum, mutluluğum, huzurum, çiçeğim, böceğim, meleğim, yaşama sebebim, hayatımın anlamı, yegane varlığım, herşeyim…
Gözümün nuru, gönlümün huzuru,
İyi ki doğdun koca gönüllü oğlum
Rabbim sağlıkla, huzurla, mutlukla, gözlerindeki o gülüşünün sonsuzluğunda uzun uzun ömürler versin sana,
Seni çok ama çok seviyorum…
A.Tamakan
05.12.2018
AYLİN'ce... 